نقدها تند و صریح علی سرتیپی تهیه کننده سینما در رادیو نمایش - مجله سرگرمی

به گزارش روابط عمومی رادیو نمایش، آنچه که می خوانید مشروح این گفت و گو در نمای نقره ای رادیو نمایش است.

حال سینما چطور است؟

حال سینما بد است، واقعیت این است که در این اتفاق سینما بزرگترین ضربه را خورد و بالاترین فشار روی بخش سینما وارد شد؛ مخصوصا سالن و فی الواقع پخش و بعد از آن فراوری.

*اگر با عدد و رقم میگردد آن را گفت یا با توضیحی این را منتقل کرد که از دیدگاه شما، چه بلایی سر سینمادار و فیلم ساز آمده است؟ و چه آسیب هایی را پخش نماینده ها متحمل شدند؟

در طی این مدت سینمادار و تهیه نماینده چیزی نزدیک به 300 میلیارد تومان حداقل ضرر نموده اند و در کنار این رقم، مراکز فروش و بوفه هایی که با آمدن مردم کار می کردند درآمدهایشان از بین رفته است در واقع یک مرکز سینمایی تنها به فروش بلیط اتکا نمیکرد، این چیزهای جانبی نیز وجود داشتند که اکنون از بین رفته اند.

این ها مربوط به لایه های رویی است؟

بله. در زیر قضیه؛ چیزی حدود صد فیلم در انتظار بودند که در سال 99 اکران شوند که متاسفانه امکان اکران وجود نداشت و سرمایه ها در واقع انگار که بیات شدند. مورد دیگر درباره موضوع فیلم ها می باشد؛ فیلم هایی که در سال های قبل ساخته شدند آن نو بودن خودشان را به هر شکلی و با توجه به زمان و فضاهای مجازی و این اتفاقاتی مثل ویروس که خیلی روحیات مردم را تغییر داده است از دست داده و اگر این ها امکان نمایش هم پیدا نمایند لطمات زیادی خواهند خورد.

*باور عامیانه شاید این باشد که فلانی زمانی که می توانست فیلم بسازد با یک عدد تعیین، فیلم را ساخته و اگر الان می خواست همان فیلم را بسازد باید هزینه بسیاری می کرد و در نتیجه دو روز دیگر فیلمش را با بلیط قیمت بالا اکران میکند. در حالی که این برداشت بسیار نا آگاهانه می باشد، می خواهم که پاسخ شما را نسبت به این برداشت بدانم.

اول اینکه، این راکد بودن در سینما و فیلم مثل راکد ماندن اجناس نمی باشد در واقع حتی اجناس هم در نهایت به روز رسانی می شوند. این راکد بودن مثل آبی می ماند که اگر راکد باشد تازگی و نو بودنش را حتما از دست می دهد؛ موضوعات کارایی خود را از دست می دهند و همچنین خود سرمایه گذاری با آن چرخش از بین می رود یعنی خیلی از دوستان پولی را وسط گذاشته اند به امید اینکه از سود حاصله، کارهای بعدیشان را انجام دهند تا در نهایت این چرخه بچرخد اما متاسفانه این چرخه متوقف شد است.

*مدتی در این مورد صحبت شد که سینما تعطیل گردد یا نگردد و در نهایت از اولین جاهایی که تعطیل شد به دلیل محدویت هایی که شیوع ویروس کرونا باعث آن بود سینماها بود. این اواخر نیز طرحی را مطرح کردند که گفتند سینماها مثل بعضی دیگر از مشاغل تا ساعت 18 می توانند فعالیت نمایند، نظر شما درباره این قضیه چیست؟ بنظر شما تعطیل نمایند بهتر است یا اینکه تا ساعت 18 بگردد فعالیت کرد؟

ما باید یک اتفاق را ببینیم، ما همه اعتقاد داریم که سلامتی مردم ازهر چیزی مهم تر است منتهی باید یک اتفاق بیافتد و آن این است که دولت بیاید و یاری کند حالا که قرار است بخاطر یک اتفاق عمومی عده ای ضرر ببینند دولت در اینجا باید یاری کند، ما هنوز چیزی از یاری دولت ندیده ایم. در هر سه زمینه فراوری، پخش و سالن هیچ یاریی تا الان به ما نشده، البته سه ماه است که اندک اندک حق بیمه 60 نیروی ما را داده اند، در حالی که ما ماهیانه چیزی حدود 800 میلیون تنها در یکی از مجتمع هایمان فقط حقوق می دهیم و فی الواقع هزینه های گرمایش و سرمایش و همینطور حراست چون چه ما باز باشیم یا نباشیم آن ها هستند و ما باید پول شارژ را بدهیم . دولت حتی یک دهم ازهزینه های یک ماه را به ما یاری ننموده است.

*ممکن است کسی بگوید که تنها به سینماها از ماجرای کرونا آسیب وارد نشده است و دلیلی وجود ندارد که به سینماها توجه جداگانه ای گردد و اگر یاریی وجود دارد باید شامل حال همه گردد و قطعا حرفایی اینچنینی زیاد شنیده اید. تعیینا به لحاظ اقتصادی یا به لحاظ تصمیم های مدیریتی و درایتی که باید به خرج داده می شد فکر می کنید که دولت چه می توانست بکند و ننموده؟

ما نمی گوییم که فقط باید شامل حال سینما گردد. برای مشاغلی که ضربه پذیر هستند باید مثل تمام جهان اتفاقاتی برای حمایت رخ میداد و برای اینکه اقتصاد ورشکسته نگردد دولت باید به تمام مشاغل ضربه پذیر حداقل یاریی بکند این در صورتی است که کوچکترین و حداقل یاریی اتفاق نیافتاده است.

*به نظر شما تصمیماتی که تا الان گرفته شده یاری نماینده بوده یا به اصطلاح قوز بالای قوز بوده و زحمات شما را بیشتر نموده است؟

متاسفانه تصمیمی که به نفع سینما باشد تا الان وجود نداشته و تصمیمات کنونی جز یک سردرگمی و بلاتکلیفی چیز دیگری را برای ما به ارمغان نیاورده است. ما باید شرایط خودمان را بدانیم که با نیروهایمان و وسایلمان چه کار کنیم و با جریان های موجود در مجتمع ها چگونه برنامه ریزی کنیم.

*اکنون تعیینا درمورد این تصمیم که سینماها تا ساعت 18 می توانند فعالیت نمایند نظرتان چیست؟

قطعا من مخالف هستم به دلیل اینکه هر کسی می داند که سینما تازه از 4 یا 5 بعد از ظهر راه می افتد و رونقی می تواند داشته باشد. در تمام جهان همین است و در ایران نیز بجز بعضی از سینماها و سالن های میدان های شهر، بعضی جاها انقدر که مشتری نداشتند ساعت 5 تازه باز می نمایند. اگر می خواهند تعطیل باشد که کلا تعطیل نمایند اما اینکه بخواهی سینما را با با مراکز خرید و سایر جاها مقایسه کنی ببینید در بهترین حالت آن مدتی که در دوران کرونا ما باز بودیم، تنها 2 درصد از ظرفیت سالن پر می شد در حالی که قبل از آن 20 درصد ظرفیت پر می شد یعنی حتی در زمان غیر از کرونایی نیز تنها 20 درصد از ظرفیت پر می شد. نظارتی که در ارتباط با دادن اقلام ماسک و.. درون سینماها تماما رعایت می شد و همچنین جریان هوا وجود داشت منتهی با این احوال دولت به این نتیجه می رسد که باید این اماکن بسته شوند حالا به هر دلیلی، اما حرف من این است که باید در کنارش یاریی نیز صورت گیرد و اتفاقی برای سینمای ایران رخ دهد. من به عنوان یک سینما دار حتی با وجود بسته بودن سینماها باید تمام هزینه هایم را بدهم در اینجاست که دولت وظیفه دارد که حداقل هایی را یاری کند و ببخشید که این را می گویم اما نباید چنین طرح های خنده داری را بدهد، یعنی چه که تا ساعت 18 باز باشد.

*آیا از کسانی مثل شما مشورت گرفته اند؟ آیا برای چنین تصمیم گیری با اهالی فن گفت و گو نموده اند؟

همیشه بحث می گردد اما می گویند که بودجه نداریم. وقتی به ته قضیه می رسیم می گویند که بودجه نداریم اما قطعا برای موردی که سینماها تا ساعت 18 باز هستند حتی اگر از یک کارگر سینما این سوال را می کردند ... فکر می کنم دوستانی که این طرح را گذاشته اند تا به امروز اصلا سینما نرفته اند وگرنه می دانستند که سینماها از 4 یا 5 تازه باز می شوند. مثلا در مجتمعی مثل کوروش آخرین بلیط باید ساعت 4 فروخته گردد تا بتوانیم ساعت 6 تعطیل کنیم، حتی در روزهای 5 شنبه و آدینه نیز ما مشتری آنچنانی نداریم چه برسد به روزهای عادی که بیشتر سانس ها برگزار نمی شوند. این کارشناسی خیلی دور از واقعیت می باشد.

*شما کسی هستید که در بخش های مهم و اساسی سینما هم به عنوان تهیه نماینده، هم به عنوان پخش نماینده و هم به عنوان سینما دار فعالیت دارید و همه می دانیم که حرف شما برش زیادی در سینمای ایران دارد. ماجرا از این قرار است که اگر فرض کنیم شما در چنین موقعیتی می خواستید تصمیم بگیرید و در جای دولتمردان بودید با توجه به شرایط موجود چه تصمیمی می گرفتید؟

قطعا چیزی را که ستاد کرونا تعیین میکند روی چشم می گذاشتیم که باز باشد یا بسته باشد اما باید حدود را بیشتر کنیم و کارشناسی های درست صورت گیرد و در کنارش به نظر من کل بودجه ای که سازمان سینمایی و کوششی که می توانست برای افزایش بودجه اش کند باید صرف سالن ها و پخش هایی گردد که در این قضیه بسیار متضرر می شوند. یعنی جشنواره ها و راه اندازی آن ها کوچک ترین یاریی به صنعت سینما نمی نماید، یا یک سری فراوریات که توسط فارابی یا ارشاد الان صورت می گیرد، به نظر من تمامی این بودجه ها می توانست بیاید سمت رفاه این هزاران نفری که کاراز دست داده اند یا کارفرماهایی که با تمام این مسائل هنوز نیرو هایشان را حفظ نموده اند یعنی آن بودجه عمومی به اضافه آن چیزی که می توانست و کوشش باید می شد که در این شرایط به این وضع اضافه گردد، باید صرف این قضیه گردد نه اینکه ما هنوز فکر کنیم جشنواره کودک، جشنواره فجر، جشنواره باران ، جشنواره مقاومت و... را داریم. این هزینه ها را و این هزینه که برای یک سری از فراوریات، پرداخت می گردد که معمولا این فیلم ها باعدم استقبال رو به رو می شوند و هیچ وقت اکران نمی گردد، این بودجه ها باید صرف این گردد که به سینمای ایران یاری گردد.

*اگر درست برداشت نموده باشم منظور شما این است که ما فراوریات، جشنواره ها و همه فعالیت ها را در اولویت های بعدی قرار دهیم و همین پولی که موجود است را فقط صرف سر پا نگه داشتن سینماها و پرسنلش و اینکه این چراغ روشن بماند کنیم؟ درست است؟

دقیقا بله.

*نکته ای پیش می آید که می خواهم پاسخ شما را هم بشنوم چون شما جز کسانی هستید که در بخش خصوصی فعالیت می کنید و در واقع جز مدافعان بخش خصوصی چه در عرصه سینماداری چه در عرصه پخش و چه در عرصه فراوری بودید و اکنون در بین صحبت هایی که می کردید به این اشاره کردید که خیلی از فیلم هایی که با بودجه دولتی ساخته می شوند در واقع مخاطب ندارند، اینکه ما همیشه کوشش کردیم که بگوییم بخش خصوصی روی پای خود بایستد و از دولتی بودن فاصله بگیریم با اینکه الان می گوییم دولت باید یاری کند چطور با هم جمع می شوند؟

مقوله ها اصلا با یکدیگر ارتباطی ندارند. حتی در امریکا یا انگلیس بالاخره در این شرایط خاص دولت ها باید در این موارد یاری نمایند، این وظیفه هر دولتی است که در شرایط بحران بیاید و یاری کند.الان شرایط کشور برای بخش هایی مثل سینما یا بخش هایی مانند سالن های عقد و عروسی و یک سری از بخش ها شرایط فورس ماژور است یعنی آن حداقل را نیز فی الواقع ندارند اینجا دولت وظیفه دارد که اگر بخواهد من به عنوان مسئول روی پای خود بایستم یا نیروها را اخراج نکنم به ما یاری کند. اگر چنین انتظاراتی ندارد به ما تغییر کاربری بدهد اما اگر از ما انتظار دارد که با تمام این سختی ها بمانیم و کار کنیم و بتوانیم فرهنگ سازی کنیم به ما یاری کند.

*اگر من درست فهمیده باشم بخش خصوصی ما آنقدر هنوز تنومند و قدرتمند نشده که در شرایط خاص بتواند روی پای خود بایستد. البته این مسئله در جهان وجود دارد اما اینجا آسیب پذیرتر است، درست است؟

قطعا نشده. خبری که چند روز پیش آمد این بود که اتحادیه سالن های امریکا ظاهرا لایحه ای دادند که اگر این را تصویب نکند سالن های آمریکا ورشکست می شوند، یعنی حتی در امریکا که به ازای هر جایگاه حداقل هفت یا هشت نفر سینما می فرایند در حالی که در ایران به ازای هر جایگاه نهایتا یک یا دو نفر می فرایند . هم تفاوت اقتصادی و هم تفاوت نفری را ببینید. در نتیجه می خواهم بگویم که چقدر شرایط سالن های ما ضعیف است. در این شرایط قطعا ما نابود می شویم. در امریکا با آن درآمد اعلام ورشکستگی کردند ما که در ایران دیگر هیچ. دولت به بخش فرهنگ باید یک نگاه ویژه داشته باشد با توجه به اینکه ما تعداد بسیار زیادی نیرو و کارمند داریم چه مستقیم و یا چه غیر مستقیم و از دست دادن هر کدام ازاین نیروها کلی مسائل برای ما ایجاد می نماید.

*شما هم تهیه نماینده هستید هم پخش نماینده و هم سینمادار، آیا در شرایط فعلی به عنوان یک تهیه نماینده حاضر بودید که فیلمتان را اکران کنید؟

قطعا در این شرایط خیر. اگر شرایط بهتری بود یا امکاناتی را در اختیار ما می گذاشت و دولت هزینه هایی را می داد، بله. اما الان با توجه به اینکه داریم به سمت سرما می رویم و با چیز ناشناخته ای رو به رو هستیم و نمی دانیم که چه اتفاقاتی در یکی دو ماه آینده می خواهد رخ دهد هرچند امیدواریم که شرایط بهتر گردد نه بدتر، در نتیجه ریسک می گردد. در سینما زمانی که فیلمی روی پرده می رود چیزی که ده،هفت یا هشت میلیارد ارزش آن است، ارزش خود را از دست می دهد .

*شما به عنوان سینمادار و تهیه نماینده، فارغ از اینکه سینما دارید و ترجیح می دهید که چرخ سینما بچرخد، حاضرید به عنوان تهیه نماینده برای اینکه فیلمتان را نجات دهید، فیلمتان را اکران بر خط(آنلاین)کنید

خیر.

*چرا؟

به دلیل اینکه پیروز نبوده. الان نزدیک بیست و خورده ای فیلم به صورت آنلاین اکران شده و انتظارات را برآورده ننموده.

*وامی که سازمان سینمایی اعلام نموده می خواهند بدهند برای اینکه بدهی سینماداران پرداخت گردد، شما این ماجرا را چگونه می بینید؟

حدود 5 یا 6 ماه است که این قول داده شده است و هنوز پرداخت نشده تا این لحظه که من در خدمت شما هستم یک ریال از این وام پرداخت نشده و حتی اعلام ننموده اند که اگر کار بانکی دارد برویم تا آن ها را انجام دهیم. امیدوارم که این اتفاق بیافتد و یاریی کوچک به سینما دارها گردد که حق تهیه نماینده ها را بدهند. من توضیحی بدهم: اسم خود من به عنوان سینمادار در این بدهی ها می باشد اما ما یک ریال به تعاون سینما بدهکار نیستیم. سینمای ما به فیلم های خود ما بدهکار است.

*یعنی شما جز آن افرادی نبودید که پول را گرفته و روی فیلم بعدی برای پرداخت پول حساب نموده بودید؟

ما وام درونی گرفتیم و همان پارسال، فروردین ماه پول تعاون فیلم ها را کاملا پرداخت کردیم.

*از سینماداران طلب دارید، درست است؟

بله.

*از سینماهای خودتان یا از سینماهای دیگر؟

اصلش از سینماهای دیگر است، اصلی ترین آن برای فیلم هایی است که از حوزه هنری طلبکار هستیم و بسیاری از سینماهای دیگر. ما بزرگترین طلبکار سینماهای خودمان هستیم.

bestcanadatours.com: مجری سفرهای کانادا و آمریکا | مجری مستقیم کانادا و آمریکا، کارگزار سفر به کانادا و آمریکا